بارداری رویدادی مهم در زندگی هر زن است. برای اکثر زنان، از دست دادن جنین خصوصا در سه ماه اول بارداری یک تجربه تلخ و دشوار می‌باشد و می‌تواند یک چالش گیج‌کننده و خسته‌کننده برای پزشکان باشد. وقوع سقط مکرر جنین ممکن است ناراحتی‌های عاطفی قابل توجهی را ایجاد کند و پزشکان باید در ایجاد مراقبت‌های حمایتی ویژه سخت کوش باشند. با یک رویکرد مدیریت شده در تشخیص و درمان دقیق، یک نتیجه موفق در بیش از دو سوم زوج‌ها رخ خواهد داد.
سقط خود‌به‌خودی شایع‌ترین عارضه دوران بارداری است. سازمان بهداشت جهانی (WHO) سقط خود‌به‌خودی را به عنوان دفع یا خارج شدن جنین یا رویان با وزن کمتر از ۵۰۰ گرم قبل از هفته بیستم حاملگی تعریف می‌کند. حدود ۱۵-۱۲٪ حاملگی‌های تشخیص داده شده و ۲۲-۱۷٪ کل حاملگی‌ها توسط سقط خود‌به‌خودی خاتمه می‌یابند.
سقط‌های جنینی آن‌هایی که در هفته 20-10 حاملگی رخ می‌دهد و سقط‌های بعد از این زمان به عنوان مرده‌زایی در نظر گرفته می‌شود. بیشترین ریسک فاکتورها برای سقط مکرر خود‌به‌خودی شامل سن مادر، سقط خود‌به‌خودی قبلی و سیگارکشیدن مادر می‌باشد. اکثر سقط‌های خود‌به‌خودی به ناهنجاری‌های کروموزومی یا ساختاری در جنین نسبت داده شده است.
- شیوع سقط ۱۵٪ ، احتمال وقوع دو سقط پیاپی۲٪ و احتمال سه سقط ۱٪ می‌باشد.
شیوع سقط با افزایش سن مادر افزایش می‌یابد.
- در اوایل بارداری احتمال سقط بیشتر بوده و با افزایش سن جنین کاهش می‌یابد بطوریکه زیر شش هفته احتمال سقط ۲۲٪ و در ده هفته ۲٪ می‌باشد.
- با افزایش تعداد سقط‌ها شانس سقط بعدی افزایش می‌یابد ولی باید به یاد داشت که اکثر این افراد حتی بدون تشخیص و درمان، پیش آگهی خوبی برای بارداری موفق بعدی دارند.
علت سقط مکرر چند عاملی است، ممکن است به علت ناهنجاری‌های ترومبوفیلیک، فیبرینولیتیک ، ژنتیکی، عفونی، کروموزومی، آناتومیکی، اندوکرینی و یا ناهنجاری‌های ایمونولوژیکی باشد، اما بیش از ۳۳٪ موارد ناشناخته باقی می‌ماند.
در بیش از ۵۰٪ موارد یک علت ژنتیکی باعث سقط جنین می باشد. عوامل ژنتیکی دخیل در سقط جنین را می‌توان به دو دسته ناهنجاری‌های کروموزومی و اختلالات تک‌ژنی تقسیم کرد. اختلالات تعداد یا ساختمان کروموزوم‌ها اغلب منجر به سقط و در مواردی هم موجب سقط مکرر جنین می‌شود. درحالی که نقایص ژنی منفرد یا متعدد و وابسته به کروموزوم X می‌توانند سقط منفرد یا تکراری را باعث شوند.
اختلالات کروموزومی علت عمده سقط‌های خود‌به‌خودی است. در زنان بالای ۳۵ سال سن، ریسک سقط جنین به دلیل افزایش وقوع تریزومی‌ها افزایش می‌یابد. شواهد نشان می‌دهد که ۱۲٪ زنان با سابقه سقط مکرر، ناهنجاری‌های کروموزومی دارند.
ترومبوفیلی یکی دیگر از عوامل شایع سقط مکرر جنین است. ترومبوفيلي در واقع تمايل افزايش يافته به ايجاد لخته در سيستم انعقادي است كه علل مختلفي براي آن مطرح است.
این پدیده موجب ایجاد لخته خون در رگهای تغذیه کننده جنین که در بند ناف قرار دارند،گردیده و به علت نارسایی در انتقال اکسیژن و غذا از مادر به جنین، مرگ داخل رحمی و سقط را موجب می گردد.
- دسته بندی : سقط مکرر و مرگ داخل رحمی
- کلمات کلیدی :
آیا این مطلب برایتان مفید بود؟